De volgende dag hebben Bart en Edward een brainstormsessie. Coolzaad moet nog wel even inhoud krijgen. En volgens de boekjes is het dan noodzaak om een brainstormsessie te houden. Goede ideeën krijg je namelijk tijdens zo’n sessie. ‘Wat kunnen we met natuur in een buurt die alleen maar uit stenen en beton bestaat?’ zucht Bart. Edward kijkt moeilijk. Urenlang puzzelen ze. Geen geniale ideeën. ‘Ik ben er klaar mee. Waarom krijg je nooit ideeën als je er voor gaat zitten? Ik ga naar huis,’ zegt Edward geïrriteerd.
Chagrijnig fietst hij naar huis. Bijna wordt hij omver gereden door een bakfiets. Hij kijkt goed naar de bak op wielen. Eureka, dat is het! We gaan houten bakken op wielen maken. Daar gaan we dan in moestuinieren en we noemen ze mobiele kindertuintjes. Alle kinderen kleingrondbezitters.
Bij thuiskomst zet Edward meteen zijn computer aan, belt Bart en binnen een uur staat het concept Coolzaad op papier. Mobiele kindertuinen, een Buurtkas, labjes grond, Square Foot Gardening, een opleiding voor vrijwilligers. En dat allemaal door het toeval. Met een druk op knop verzenden ze het geheel naar fondsen en andere potentiële geldschieters. Ja, die twee hebben wel ambitie. Meteen het land in. Opschalen die boel.
‘Ed, ik kreeg net een brief van het Oranje Fonds. Ze gaan investeren,’ zegt Bart. Edward reageert: ‘Mooi zeg! Laat dat Coolzaad maar groeien! Ik heb nog een andere buurt in de stad gevonden.’ Samen trekken ze naar Jaffa in Rotterdam. Ze staan op een terrein. Met hun enkels diep in de modder. Dit is wat ze willen. Terug naar de basis. De woningcorporatie heeft er zojuist een flat gesloopt. De corporatiemedewerkster legt uit: ‘De crisis zet goed door. Voordat wij hier weer gaan bouwen, zijn we een paar jaar verder. De grond is vervuild en de kids zijn ook niet al te makkelijk. O ja, en we zouden het prettig vinden als de buren niet verhuizen, maar blijven wonen. Verhuisbewegingen kosten ons alleen maar geld. Veel plezier!’
Niet veel later komt een ambtenaar van de deelgemeente langs. ‘Heren, wij denken dat Coolzaad goed is voor de buurt. Lekker ontmoeten, leren over groen en gezond eten. Dat lijkt ons een mooie formule. Past helemaal in het beleid. Wij betalen mee!‘
De ogen van beide heren glimmen. Wat gaat het goed. ‘Bart, we hebben mensen nodig!’ zegt Edward. ‘Je hebt gelijk!’ antwoordt Bart en hij pakt zijn telefoon en belt Annemieke. ‘Geregeld Ed. Annemieke komt ons team versterken.’ Tevreden kijken de kleingrondbezitters uit over hun leeg, modderig terrein.
