‘Bart, iedereen heeft het over burgerkracht. Moeten we daar iets mee binnen BuurtLAB?’ vraagt Edward. ‘Voor mij is het nog een leeg begrip. Ik heb er geen beelden bij. Maar jij bent van de verhalen. Maak er eens leuk stukje over,’ antwoordt Bart. Edward zucht. Kan hij vanavond weer aan de bak. ‘Kunnen we even met onze BuurtLAB-aanhanger langs Ikea trouwens? Ik moet even voor thuis het nieuwe bed ophalen,’ vraagt Edward. ‘Ik kan alleen op een fiets rijden,’ Bart zucht. Kan hij weer aan de bak. Zo gaat dat bij die mannen. Ieder zijn vak. Ze stappen in de auto. Op naar Ikea.
Samen volgen ze de pijlen in de Ikea. ‘Wanneer komen we nou bij die bedden man?’ vraagt Bart geïrriteerd. ‘Volgens mij zit dat voorbij het restaurant. Laten we eerst nog even ontbijten voor een euro,’ zegt Edward. Dat klinkt Bart als muziek in de oren. Hij is van het geld. Hoe minder ze uitgeven, hoe groter het resultaat aan het einde van het jaar. Ze vullen hun dienbladen en rekenen 2 euro af. ‘Wat een concept is het toch. Moet je zien man. Wat een drukte,’ zegt Bart. ‘Inderdaad. Voor velen is Ikea een begrip. Het is een doordacht, succesvol concept waarbij je voor een scherpe prijs je huis kunt inrichten. Ikea zorgt dat je kunt beginnen met je wooncarrière. En als klap op de vuurpijl kun je er iedere dag voor 1 euro ontbijten. En dat ontbijt heb je wel nodig, want je moet er heel wat energie in steken voordat je het mooie plaatje uit de catalogus hebt nagebouwd. Zonder onderdelen over te houden. En dat zelf bouwen kost tijd, geeft conflicten en frustreert. Maar uiteindelijk ben je wel tevreden dat je zelf wat hebt gebouwd. En het is betaalbaar,’ legt Edward uit.
Bart luistert aandachtig. ‘Je zet dus zelf alles in elkaar. Ikea is een slimme organisatie. Lijkt wel burgerkracht,’ mompelt hij. ‘Mooie beeldspraak. Daar kan ik wel wat mee vanavond,’ zegt Edward enthousiast. Ze halen het bed op en leveren het bij Edward thuis af.
De volgende dag verschijnt Edward op kantoor. ‘Zo, wat zie je er moe uit man. Is het gelukt gisterenavond?’ vraagt Bart met een lach op zijn gezicht. ‘We zijn om 20.00 uur begonnen met dat bed in elkaar te sleutelen. Om 24.00 uur vroeg Marije of ze al kon gaan slapen. Toen had ik 3 onderdelen over. Moesten we weer opnieuw beginnen. Om 2.00 uur lagen we erin. Doodmoe word je van dat Ikeaspul,’ vertelt Edward.
‘Maar is dat stukkie af?’ vraagt Bart. ‘Nee, heb mijn macbook niet meer open gehad. Ga vanmiddag wel aan de slag met dat burgerkracht. Wil jij dan met Annemieke die bewoners in de Agniesebuurt met hun moestuinen op weg helpen?. Annemieke heeft ook de bouwtekeningen van hoe alles in elkaar gezet moet worden. Kunnen ze het heerlijk zelf doen met de kinderen. De grond wordt op de hoek van de straat gestort,’ reageert Edward. ‘Ja, doe ik. Onze organisatie lijkt zo wel een beetje op Ikea,’ antwoordt Bart. ‘Ja, een Ikeanisatie!’ zegt Edward met een geeuw.
