‘Er is geen ene gek op de aardbol zoals jij’

Ze houdt een grote sleutelbos tussen duim en wijsvinger omhoog. ‘Daar hoop ik ooit wat sleutels van af te halen’, glimlacht Wil Plomp, bestuurslid en vrijwilliger bij Stichting Speeltuin Oudedijk in Rotterdam. Of het haar ooit gaat lukken om te stoppen bij de speeltuin is nog even afwachten, want na ruim 30 jaar vindt ze het maar moeilijk om afscheid te nemen van wat ze noemt ‘toch mijn kindje’.

Het wordt haar ook niet makkelijk gemaakt. Vanuit haar woning aan de Ramlehweg overziet ze dagelijks het kinderparadijs. Als ze wil kan ze de kinderen vanaf het balkon toespreken. Het is vooral het gemak waarmee ze altijd inzetbaar is: zo dichtbij. Dan wil ze ‘s avonds nog wel eens worden gebeld: of ze nog even dit of nog even dat wil doen.

‘Er zijn gewoon bijna geen vrijwilligers meer te krijgen. Vroeger stonden de ze hier de paardenstaartjes in het haar van de meisjes te vlechten. Dat is allemaal niet meer. Iedereen heeft het druk. Ik snap het ook wel. Vrijwilligerswerk is eigenlijk niet zo vrijwillig als het lijkt. Er wordt toch een heleboel van je verwacht, ook van de gemeente. En je zit ook vast in een rooster. De boel moet hier natuurlijk wel open zijn.’

Het moet ergens in 1985 zijn geweest toen ze met haar zoontje de speeltuin bezocht. Gewoon als bezoekende moeder. ‘Later, toen de huizen in de Palestinastraat, naast de speeltuin, werden gesloopt ben ik in de molen van de speeltuin terecht gekomen. Toen moest er ook een nieuwe speeltuin komen, met een hek er omheen. Er kwamen voor het eerst speeltoestellen van de gemeente en drie beheerders. Van die Melkert-banen had je toen.’

Maar die zijn inmiddels wegbezuinigd. Ondanks de bouw van huizen destijds zijn de moestuintjes van BuurtLAB binnen de hekken nog net gered. Eén betaalde kracht en twee vrijwillige krachten kent de speeltuin nog, waar vooral in het voor- en najaar veel kinderen komen spelen.

‘Wat er de afgelopen jaren is veranderd?’ Wil denkt na. ‘Aan de kinderen eigenlijk niet zo veel. Het zijn die volwassenen die roepen dat ze zoveel moeten. Geef een kind een emmer, wat zand en een schep en het lukt gewoon. Een speeltuin moet een vrije plek zijn, waar ze lekker kunnen doen wat ze zelf willen. Niet naar hockey, niet naar zwemles of huiswerk maken.’

In 2011 stond Máxima voor de deur om Appeltjes van Oranje uit te delen aan Stichting BuurtLAB. Het is één van de hoogtepunten van Wils leven als speeltuinvrijwilliger. Daarnaast werkt ze nog altijd in de Jeugdzorg, maar vanaf volgend jaar gaat ze met pensioen. En dan wil haar man dat ze ook beneden stopt. ‘Ik ben langzaam dingen aan het overdragen, onder anderen het maken van de roosters. Om de jonge mensen te ondersteunen blijf ik nog even.’

TEKST: Robert Verkerk

FOTOGRAFIE: Lianne Brenkman

 

  • 15 JAAR BUURTLAB: RAFAEL (5)

    ’Het hart van Crooswijk beweegt ook op sneakers' Noem Rafael Krijgsman geen vrijwilliger, want dat is...

  • 15 JAAR BUURTLAB: RADHA (4)

    ’Pleinmoeder blijf je altijd' Ze is nu nog de spin in het wijkweb rond het Berkelplein, maar ooit...

  • 15 JAAR BUURTLAB: WIL (3)

    ‘Er is geen ene gek op de aardbol zoals jij’ Ze houdt een grote sleutelbos tussen duim en...

  • 15 JAAR BUURTLAB: JACO (2)

    ‘Een team, een missie’ Opeens stond hij naast de bus van BuurtLAB toen Edward en Stefan...

  • 15 JAAR BUURTLAB: FRANS & EVA (1)

    'Niet naast maar tussen de mensen' Ze begonnen niet in de makkelijkste periode aan het buurtwerk...

  • DE DRAAD KWIJT

    Edward zit achter zijn macbook, zwoegend en zwetend op een aanvraag voor BuurtLAB. Bij een...

  • VERDUNDE ERNST

    ‘Bart, we moeten vergaderen met het team van BuurtLAB.’ zegt Edward. Samen zitten ze aan de koffie op het...

  • DE ESSENTIE

    De tijd van Corona doet wat mensen. Ook met de mensen van BuurtLAB. Veel thuis. Vaak achter een...

  • WEBSHOP

    ‘Bart, ik had net telefonisch overleg met het Anton Jurgens Fonds. We hadden daar al een...

  • GRIP HEBBEN

    ‘BuurtLAB is een platte organisatie. Afspraken maken en bijhouden doen ze via de smartphone en een...

  • IKEANISATIE

    ‘Bart, iedereen heeft het over burgerkracht. Moeten we daar iets mee binnen BuurtLAB?’ vraagt...

  • METEN EN WETEN

    ‘Hey Bart, we gaan meten man,’ zegt Edward aan de telefoon. ‘Meten? Waarom dan?’ vraagt Bart. ’De...

  • FC ZYLYN

    Bart houdt van sport. En niet alleen vanaf de zijlijn kijken, nee ook zelf actief meedoen. ‘Hey,...

  • LEKKER RAVOTTUH

    Bart, Edward en Annemieke hebben een afspraak met andere Rotterdammers in een buurttuin. ‘Zullen...

  • CONCEPT PROEF

    Bart en Edward zitten buiten aan de koffie bij Lebkov. Een of andere hippe tent waar je gezien mag...

  • BUURTLAB BESTUUR

    BuurtLAB heeft een bestuur. Een bestuur bestaande uit drie betrokken Rotterdammers: Andre Bimmel,...

  • PRAATJES HEBBEN EN KRIJGEN

    BuurtLAB heeft een goed imago en Bart en Edward krijgen praatjes. Praatjes hadden ze al een...

  • PRIJZEN PAKKEN

    Het wordt tijd om prijzen te pakken met BuurtLAB. Edward leegt zijn mailbox en ziet een oproep om...

  • GEPARKEERD STAAN

    BuurtLAB is klein. Klein is het nieuwe groot. BuurtLAB is plat. Plat is het nieuwe topdown....

  • ECHTE VAKMENSEN

    Annemieke is een vakvrouw en houdt van samenwerken. Maar val haar niet lastig met onzin. Haar...

  • GEWOON VRAGEN

    Wat willen buurtbewoners en hoe komen we daar achter?’ vraagt Bart. ‘Laten we ze het gewoon...

  • START COOLZAAD

    De volgende dag hebben Bart en Edward een brainstormsessie. Coolzaad moet nog wel even inhoud...

  • VAN GROOT NAAR KLEIN

    Het is voorjaar 2007. Bart en Edward zijn aan het werk. Ze werken bij een grote organisatie voor...

ONTWIKKELINGEN EN NIEUWS
WAAR ZIJN WIJ MEE BEZIG?
IDEEEN EN PLANNEN

 

VERHALEN EN BLOGS

OVER DE DINGEN DIE WIJ MEEMAKEN

BIJ BUURTLAB

 

Stichting BuurtLAB