Het is een zomerse dag. Edward en Bart zitten voor de verandering in het BuurtLABkantoor aan de Crooswijksebocht. Het is niet hun meest geliefde plek. Liever zijn ze op pad en aan de slag in buurten van Rotterdam. Oudeland, Zevenkamp, Oud Crooswijk, Rubroek, Jaffa. Met bewoners ‘dingen’ uit de grond stampen.

Edward zit achter zijn macbook, zwoegend en zwetend op een aanvraag voor BuurtLAB. Bij een fonds/gemeente hebben ze de kans om 2.500 euro te ‘krijgen’ voor een groep bewoners. Bewoners die zich met ziel en zaligheid inzetten voor hun buurt en een potje met geld goed kunnen gebruiken.

‘Bart, we moeten vergaderen met het team van BuurtLAB.’ zegt Edward. Samen zitten ze aan de koffie op het hoofdkantoor. ‘Vergaderen?! Man, in de afgelopen 15 jaar hebben we al 12 keer vergaderd. Denk je niet dat het wat te veel wordt?’ reageert Bart enigzins verbaasd.

De tijd van Corona doet wat mensen. Ook met de mensen van BuurtLAB. Veel thuis. Vaak achter een beeldscherm. Weinig ontmoetingen. Binnen. Klein leven.

‘Bart, ik had net telefonisch overleg met het Anton Jurgens Fonds. We hadden daar al een sponsorplan moeten hebben liggen man,’ zegt Edward. ‘Waar stond dat dan?’ vraag Bart. ‘Ja, in hun toezeggingsbrief voor hun bijdrage aan Coolzaad 2013, 2014 en 2015,’ antwoordt Edward.

‘BuurtLAB is een platte organisatie. Afspraken maken en bijhouden doen ze via de smartphone en een Google-agenda. Geen secretaresse nodig. Zo hebben en houden ze grip. ‘Ed, ik zie in jouw agenda staan dat je vanaf december op de vrijdag schaatsles hebt. Klopt dat?!’ vraag Bart aan Edward.

‘Bart, iedereen heeft het over burgerkracht. Moeten we daar iets mee binnen BuurtLAB?’ vraagt Edward. ‘Voor mij is het nog een leeg begrip. Ik heb er geen beelden bij. Maar jij bent van de verhalen. Maak er eens leuk stukje over,’ antwoordt Bart.

‘Hey Bart, we gaan meten man,’ zegt Edward aan de telefoon. ‘Meten? Waarom dan?’ vraagt Bart. ’De wereld verandert en we hebben cijfers nodig. Cijfers die keihard aantonen dat we nut hebben. Dat we zinvol zijn,’ legt Edward uit.

Bart houdt van sport. En niet alleen vanaf de zijlijn kijken, nee ook zelf actief meedoen. ‘Hey, Ed, ik lees net een onderzoek waaruit blijkt dat iedere dag beweging goed is voor een mens. Voor lichaam, brein en je sociale contacten. Ik ga die aanbevelingen opvolgen. Ik ga komende week even schaatsen met mijn maten op de Weissensee,’ zegt Bart.

Bart, Edward en Annemieke hebben een afspraak met andere Rotterdammers in een buurttuin. ‘Zullen we gaan samenwerken?’ stelt Edward voor. Bart kijkt Edward verbaasd aan. ‘Samenwerken Ed, weet jij het zeker?’ vraagt hij.’Tuurlijk man. 1+1=2. Synergie.’

Bart en Edward zitten buiten aan de koffie bij Lebkov. Een of andere hippe tent waar je gezien mag worden met cappuccino en een macbook. Gratis WIFI en je hebt een prima kantoor. Past helemaal bij een social enterprise. ‘Bart, proef die koffie eens. Prima spul. Ik krijg net een mailtje. De deelgemeente zoekt coalities die iets aan talentontwikkeling doen. We kunnen inschrijven. Ze vragen ons voor het traject natuur en wetenschap. Goede kans, denk ik,’ zegt Edward.

BuurtLAB heeft een bestuur. Een bestuur bestaande uit drie betrokken Rotterdammers: Andre Bimmel, Hans Hazenak en Hanna Bakker. Zij genieten (gelukkig) van hun pensioen. Terecht, want ze hebben hun sporen wel verdiend in de samenleving. Dat besturen van BuurtLAB doen ze voor 0 euro.

BuurtLAB heeft een goed imago en Bart en Edward krijgen praatjes. Praatjes hadden ze al een tijdje, maar nu krijgen ze ze ook. Praatjes op bijeenkomsten, congressen, gastlessen en events.

‘Ed, ik heb de vraag of we tijdens het Ondernemendoejemetjehartevent een praatje willen doen. Een praatje hoe we met BuurtLAB zijn begonnen en hoe we zo ver hebben kunnen komen. Wat ons succes is,’ zegt Bart.

Het wordt tijd om prijzen te pakken met BuurtLAB. Edward leegt zijn mailbox en ziet een oproep om mee te doen aan een wedstrijd. ‘Bart, kick man. Ik ga ons inschrijven en wie weet winnen 10.000 euro!’ zegt Edward enthousiast. ‘Ja, goed zeg. Dat is makkelijk geld verdienen voor onze projecten en kinderen.’

BuurtLAB is klein. Klein is het nieuwe groot. BuurtLAB is plat. Plat is het nieuwe topdown. Organisaties als BuurtLAB zijn de hark (een traditionele, topdown organisatievorm) voorbij, maar hebben wel met harken te maken en moeten oppassen niet aangeharkt te worden. ‘Zo Bart, ik ben uitgenodigd door een grote gemeentelijke dienst. Ze willen met ons praten over natuur en milieu educatie,’ roept Edward bij de eerste bak koffie koffie in de ochtend.

Annemieke is een vakvrouw en houdt van samenwerken. Maar val haar niet lastig met onzin. Haar motto is: complexe problemen kun je niet alleen oplossen. Ze betrekt veel partijen vanaf de start bij Coolzaad. De speeltuin, lokaal welzijnswerk, onderwijs, Thuis Op Straat, buurtbewoners, de corporatie, studenten. Met elkaar zetten ze er de schouders onder.

Wat willen buurtbewoners en hoe komen we daar achter?’ vraagt Bart. ‘Laten we ze het gewoon vragen!’ reageert Edward. ‘Wat een creatief idee!’ juicht Bart. Vol energie duiken ze een buurt in. De buurt heet Cool. Midden in het centrum van Rotterdam.

De volgende dag hebben Bart en Edward een brainstormsessie. Coolzaad moet nog wel even inhoud krijgen. En volgens de boekjes is het dan noodzaak om een brainstormsessie te houden. Goede ideeën krijg je namelijk tijdens zo’n sessie. ‘Wat kunnen we met natuur in een buurt die alleen maar uit stenen en beton bestaat?’ zucht Bart.

Het is voorjaar 2007. Bart en Edward zijn aan het werk. Ze werken bij een grote organisatie voor welzijn, kinderopvang en peuterspeelzalen. Beiden bekleden inmiddels hoge posities. Management noemen ze dat met een mooi woord. Ze hebben het druk met het managen van ziekteverzuimcijfers van 230 personeelsleden. Buiten schijnt de zon. ‘Bart, vind jij dit leuk?’ vraagt Edward.